Terugblik
Het is een drukkend warme zomeravond en ik zit buiten te genieten van de rust. De stilte voor het onweer dat vanavond verwacht wordt. Mijn gedachten gaan terug naar de afgelopen week.
De eerste keer
Vandaag precies een week geleden startte mijn eerste chemokuur. Zo dan….dat hakte er wel even in. Hiermee bedoel ik het moment dat ik daadwerkelijk de eerste vloeistof via het infuus mijn lichaam inging. Ik kan het niet precies beschrijven, maar het voelde zo ontzettend tegennatuurlijk! Het idee, dat ik moedwillig mijn lichaam ging vergiftigen om juist te genezen was enorm tegenstrijdig. Gif, zo voelde het echt voor mij. Gelukkig is dat nu anders en heb ik kunnen keren in iets positiefs, in iets moois.
Inspiratie en verlangen
Omdat ik tijdens mijn behandeling een paar uur in een comfortabele stoel mag doorbrengen heb ik alle tijd om te schrijven en inspirerende audio’s te luisteren van Louise Hay, mijn grote inspiratiebron. Alles om me optimaal af te stemmen op wat ik wil, waar ik naar verlang: Een zo soepel mogelijke behandeling en verbazingwekkend goed en snel herstel.
Dieper en dieper
Het weekend en begin van deze week was pittig, absoluut. Ik heb me heel naar gevoeld, heel zwak en enorm verdrietig. De ernst van mijn ziekte drong diep tot me door. Dieper dan dat het tot dan toe had gedaan. Niet fijn, wel goed. En juist op dat dieptepunt kwam ook de verbetering weer. Ik voelde me weer sterker worden en mijn energie verhoogde.
Water, helder water
Mindsetwerk, voelen en doorleven, dat is wat ik deze week gedaan heb. Geleide meditaties gevolgd en gevisualiseerd en daarmee mijn beeld van chemo veranderd. Chemo voelt nu voor mij niet meer als gif. Nee, het is water, helder water. Levenswater wat mij helemaal schoonspoelt vanbinnen.
Zingen
Gisteren stond ik in de badkamer en hoorde mezelf ineens weer zingen. Ik keek in de spiegel, lachte en voelde aan alles: Yes, ik ben er weer. Ik leef!
I can do it. I can do anything. When I say what I want and I walk my talk, it all comes back to me. (Karen Drucker)
Metafoor
Inmiddels is het onweer losgebarsten en zie ik een prachtige metafoor. De drukkende warmte die opbouwt tot een hevige onweersbui, waarna de lucht weer geklaard is. Dit is precies zoals ik mijn eerste chemokuur ervaren heb.