We lachen er maar vaak om, dat chemobrein.
De kinderen weten het inmiddels wel en zeggen het ook regelmatig. “Ach mam, jouw chemobrein….” Ook bij de ‘Revantchickies’ (dames met wie ik revalideer bij Revant) komt het regelmatig ter sprake. Een grap of plagerij, maar ook serieus. Soms zijn de situaties inderdaad ook wel grappig, maar heel vaak ook niet. Het is confronterend.
Dat chemotherapie meer doet dan alleen de kankercellen aanpakken is wel duidelijk. Ook de hersenen hebben het soms flink te verduren. Gevolg: Concentratieverlies, geheugenverlies, regelmatig een soort van mist in je hoofd en sneller overprikkeld.
Het heeft een flinke impact op mezelf, mijn dagelijks leven en dat van mijn gezin. Hoe ik dat merk? Midden in een gesprek met iemand ineens geen idee meer hebben waar we het over hebben. Een naam van iemand willen noemen, vervolgens die persoon helemaal beschrijven, maar niet op de naam kunnen komen. In een drukke ruimte ineens me helemaal leeggezogen voelen, alle geluiden zijn dan teveel.
Ook multitasken is er niet meer bij. Nu zijn we daar als mensen ook echt niet voor gemaakt, ik weet het. Maar toch deed ik vaak dingen tegelijk, die in een moeite door gingen. Dat resulteerde vorige week in een overstroomde wasbak in de bijkeuken, omdat ik deze even wilde vullen terwijl ik aan het koken was. Ik had ook geen idee wat dat geluid was vanuit de bijkeuken toen het overstroomde. Het duurde even voor het tot me doordrong. Ach, laten we het er maar op houden dat de vloer daarna echt heel schoon was. ;-)
Het lijken misschien allemaal kleinigheidjes en in principe zijn het dat ook. Toch is het ook enorm frustrerend. Ik herken mezelf soms niet. Bianca, degene met een heel sterk geheugen, goed in organiseren en verbanden leggen. Op dit moment is die Bianca er niet meer. Wie weet komt het nog weer wel terug, maar wellicht niet meer op het oude niveau. Het is oké en misschien zelfs wel goed ook. Het beschermt me ook tegen te veel willen dragen van anderen wat eigenlijk niet van mij is.
Ik merk dat ik het steeds meer ga accepteren en ook hier weer kijk naar wat er wél mogelijk is. Wat kan mij helpen, wat zijn steuntjes hierin? Behalve reminders overal (lang leve de telefoon met alarmbelletjes), helpt dagelijks mediteren mij ook. Het zorgt voor meer rust en helderheid in mijn hoofd. Echt waar, voor iedereen die (met of zonder chemo) chaos of mist in het hoofd heeft; ga mediteren! Het helpt je de boel weer op zijn plek te krijgen en de mist op te laten trekken.